Benim de Soyleyeceklerim Var: Rijkaard'a Gercekci Bir Bakis

Egver vasat kavrami bir cizgi ise, Rijkaard onun her zaman cok uzaginda olmus bir kisi (cizginin ustune dogru oldugu kadar cizginin altina dogru da). Barcelona'daki ilk zamanlari ve 4 galibiyetle tamamladigi Rotterdam macerasi cizginin altinda kalan performanslari. UEFA'da 4. tur disinda berbat gecen bir sezondan sonra Galatasaray'in basina Rijkaard'dan daha iyi bir talih kusu konamazdi heralde. Sonuc ne olursa olsun muthis bir maceranin bekledigi kesin. Zaten iyiden iyiye futbolda sonucun pek degerli bir kavram olmadigini dusunmeye basliyorum. Butun turnuvalarin/liglerin tek bir sampiyonu olabiliyor. Ama en az katilan takim sayisi kadar farkli hikaye yasaniyor. Butun bunlara sirt cevirip sadece sampiyonlari anmak cok sacma geliyor. Turkiye olmadan 2008 Avrupa Sampiyonasi'ni, grup sonuncusu Kolombiya ve Andres Escobar olmadan 94 Dunya Kupasi'ni anabilir misiniz? Rijkaard-Galatasaray birlikteligi de cok muthis bir hikaye potansiyeli tasiyor, mudahil olmadan izlemeyi becerebilirsek...

Su an camia 2000 ruhunun icini yeteri kadar bosalttigina kanaat getirmis olsa gerek, Rijkaard'in gelisini ikinci Derwall vakasi olarak lanse etmeye basladi. 2000'in takimi 2000'in takimidir, Derwall Derwall'dir, Rijkaard da Rijkaard'dir. Ne eksik ne fazla. Rijkaard isminin altini Derwall degil, kendisi dolduracaktir. Florya'yi gorur gormez cim saha yapilmasini emreden adamla, ilk basin toplantisinda "hele bi takimi ogreneyim de gerisine bakacaz" diyen adam arasinda olaya bakis acisindan ciddi farklar goruyorum. Bu demek degildir ki Rijkaard devrim yaratamaz. Pekala yaratir ama devrim cok sancili bir surectir. Kapiya "devrime kadar gittim gelecem" notu asarak yapilmaz. Devrim bir tunelse cikisa bir metre kalana kadar burnunuzun ucunu goremezsiniz. UEFA kupasi yapma Hayrettin'ler, Chelsea'den evde 5 yemeler sonucu gelmistir.

Ilk paragrafin sonundaki sarta biraz daha yogunlasmak gerek. Rijkaard Galatasaray'a 5 senelik Barcelona macerasindan sonra bir sene kosesine cekilmis ve kafasini dinlemis olarak geliyor. Mental yorgunlugu sifir olsa da kendi halinde gecirdigi bir senede futbol uzerine ciddi sekilde dusundugunu tahmin ediyorum. Unutamali ki Rijkaard teknik adam olarak olgunluk cagina henuz erismemis bir insan. Bir senelik kafa izni esnasinda futbol felsefesine dair aklinda bir suru tas yer degistirmis olabilir. Eminim ki Galatasaray'da deneyip sonucunu gormek istedigi pek cok yeni fikri vardir. Ilk baslarda tutarsiz kararlar ve uygulamalar gorursem acikcasi sasirmayacagim. Hatta boyle seyleri bekliyorum. Turk futbolunu ve futbolcusunu, hatta kendi antrenorluk felsefesini sekillendirirken yapacagi ilk hamlelerin hepsinin dogru olmasini beklemek absurd olur. Denemeden yanilamazsiniz, yanilmadan ogrenemezsiniz. Iste en buyuk cekincem Galatasaray camiasinin Rijkaard'in gelisi ile daldigi bu hayal otobanindan gercekligin Arnavut kaldirimi yoluna gecer gecmez kan ter icinde kalip panik ataklar yasamasidir.

Diger yandan da basin beklenildigi gibi defansif bir boksor cekincesiyle gardini almadi. Aksine hic zaman kaybetmeden Rijkaard'a rastgele yumruklar sallamaya basladi. Hollandali'nin eninde sonunda yumusak bir karnini bulacaklardir. Iste burada Galatasaray taraftari Hagi, Kalli, Lincoln ve diger pek cok ornekte oldugu gibi basinin oyununa gelip yumusak karna hanceri batiracak midir yoksa daha sagduyulu davranmayi basarabilecek midir? Tarih tekerrurden ibaretse birinci sik cok daha agir basiyor. Rijkaard bir hafta daha gecikseydi su an omuzlardan inmeyen Polat-Ustunel ikilisine de eminim cok agir gecirmeler baslayacakti. Galatasaray taraftarinin son zamanlardaki sabika kaydi ileriye yonelik her turlu umidimi sondurmeye tek basina yetiyor.

Son olarak karsisinda Rijkaard'i gorunce aklina gelebilen tek soru "Fener'den teklif aldiniz mi?" olan okuzlere Rijkaard'in ne kadar tahammul edecegini kestirmek gercekten zor. Umarim butun bozuk saatler ayni anda dogru zamani soyler ve Turk futbolu olarak cok muthis bir surece gireriz.